De kreupele hond
We krijgen regelmatig Xander, een hond uit Culemborg, op het spreekuur, omdat hij kreupel loopt. De mankheid wordt steeds veroorzaakt door kleine steentjes in zijn zoolkussentje, waarbij het elke keer om hetzelfde zoolkussentje gaat. Xander laat vervolgens keurig toe dat de dierenarts dit met een naaldje eruit peutert, soms met lichte (lokale) sedatie. Hierna gaat het weer enkele weken of maanden goed, tot hij weer ergens in stapt.
Opnieuw mank
Enkele maanden geleden gebeurde het weer. Dit keer bleef Xander echter mank lopen na de behandeling en werd er besloten een röntgenfoto te maken van de poot. Helaas kunnen we op een röntgenfoto niet alles zien (steentjes, stukjes glas of andere materialen kunnen we wel zien op een röntgenfoto, stukjes hout kunnen we niet zien).
Röntgenfoto’s
Op de röntgenfoto van het pootje van Xander was een klein wit streepje zichtbaar onder het 4e teentje (we tellen altijd vanaf de duim, dat is nummer 1). Gezien de mate van witheid, leek het een stukje metaal te zijn. Tevens zat er nog een klein stukje steen net onder de nagel van de 3e teen. Het stukje metaal kan zeker kreupelheid veroorzaken. In overleg met zijn eigenaar hebben we besloten een nieuwe afspraak te maken voor Xander, aangezien het stukje te diep leek te zitten om het met een lichte sedatie in de spreekkamer te verwijderen. Dus zouden we operatief gaan proberen om het stukje metaal te verwijderen.
Tijdens de operatie
Op de operatietafel hebben we de poot van Xander geschoren en steriel voorbereid voor de operatie. Omdat het zo’n klein stukje metaal betrof, was het fijn om de beschikking te hebben over een loep-bril. Dit is een sterk vergrotende bril, waarmee zeer fijne handelingen gemakkelijker worden en we kleine onderdeeltjes goed kunnen bekijken en vinden.
Na een tijdje zoeken had de chirurg het stukje metaal gevonden, dat plat tegen de onderzijde van het botje van de 4e teen aan lag. Het wondje kon dicht gehecht worden. Het steentje onder de teennagel van de 3e teen liet zich minder makkelijk vangen. Uiteindelijk is besloten dit wondje open te laten en het lichaam het steentje zelf eruit te laten werken. Xander heeft hier verder geen last van gehad en na de benodigde hersteltijd met kraag, pijnstillers en antibiotica, liep hij weer goed.
