Schimmel op de huid bij de cavia wordt ook wel dermatomycose genoemd. Vooral jonge of zwakke dieren met een minder goed werkend afweersysteem kunnen hier gevoelig voor zijn.
Er zijn 2 soorten schimmels die we tegenkomen. Het merendeel van de infecties is met de huidschimmel Trichophyton mentagrophytes. Deze schimmel zit het liefst op knaagdieren. Bij de cavia kunnen we ook Microsporum canis aantreffen. Besmetting vindt dan vaak plaats via contact met honden of katten.
Infectie
Wanneer een cavia in direct contact komt met een ander besmet dier, kan het geïnfecteerd raken met de schimmel. Ook kan een cavia besmet raken door contact met schimmelsporen. Een schimmelspore is een hardnekkige overlevingsvorm van een schimmel in de omgeving. Een cavia kan met sporen besmet worden wanneer hij of zij hiermee in contact komt via bijvoorbeeld besmet bodemmateriaal of een besmette vachtborstel. Wanneer het afweersysteem van het dier weinig ontwikkeld of verzwakt is, kan de schimmel zich op de huid vermeerderen. De schimmels breken keratine (een eiwit) in de huid en in de haarzakjes af waarbij irriterende stoffen vrijkomen. Hierdoor ontstaat een ontstekingsreactie en raken huid en haren beschadigd.
Symptomen
De symptomen die een huidschimmelinfectie bij een cavia veroorzaakt zijn kale plekjes, huidschilfers of korstjes. De aangetaste huid kan door de ontsteking rood verkleuren. De huidletsels zijn vaak rond van vorm, waardoor de schimmelinfectie ook wel wordt aangeduid als ‘ringworm’. De schimmels kunnen jeuk geven, maar dit is niet altijd het geval. Wanneer bacteriën de door de schimmel beschadigde huid binnendringen, ontstaat er ook een bacteriële infectie die de huid nog verder aantast.De letsels zien we bij cavia’s voornamelijk ter hoogte van de kop; zoals rond de neus, ogen, ter hoogte van de oortjes of de nek. Ook de flanken kunnen aangetast zijn. Hoe langer een schimmelinfectie onbehandeld blijft, hoe verder de plekjes zich uit zullen breiden.
Cavia met dermatomycose. Bron: ESCCAP Guideline July 2017, Control of parasites and fungal infections in small pet mammals.
Het is belangrijk te weten dat niet alle cavia’s die besmet raken met een schimmel ook last krijgen van de letsels. Dieren die de schimmel bij zich dragen maar geen symptomen vertonen worden subklinische dragers genoemd. Zij zijn zelf niet ziek, maar kunnen de schimmels wel in de omgeving verspreiden, waardoor andere dieren of mensen er last van kunnen krijgen.
Diagnose
Vaak geven de zichtbare letsels tijdens het lichamelijk onderzoek bij de cavia al een sterk vermoeden van een schimmelinfectie. Aanvullende methoden die voor de diagnose en het uitsluiten van andere oorzaken (bv. parasieten zoals schurftmijten) worden gebruikt zijn huidafkrabsels en microscopie, het gebruik van een speciale lamp en het opsturen van haren en huidschilfers naar het laboratorium voor een schimmelkweek.
Behandeling
Allereerst is het belangrijk te weten dat er geen officieel geregistreerde middelen zijn voor de behandeling van schimmel bij de cavia. Daarom gebruiken we middelen die geregistreerd zijn voor de behandeling van bijvoorbeeld hond of kat. Het is zo dat bij verder gezonde dieren de schimmelinfectie meestal zelflimiterend is, dat wil zeggen dat na ongeveer 100 dagen de letsels vanzelf herstellen. Behandeling is echter wel belangrijk om het genezingsproces te versnellen en de schimmels af te doden. Zolang de infectie immers aanhoudt kunnen de schimmels zich verspreiden in de omgeving. Hierdoor kunnen andere dieren en ook mensen besmet worden! Ook kan de cavia zichzelf steeds opnieuw besmetten als er veel schimmels in de omgeving zijn.
De behandeling bestaat dan ook uit een combinatie van het behandelen van het dier en het ontsmetten van de omgeving. Voor de cavia zelf betekent dit het gebruik van speciale wassingen en medicijnen. Het hok moet regelmatig worden verschoond en de materialen in de omgeving kunnen worden schoongemaakt met een verdunde chloorbleekoplossing (1:10) of speciale schimmeldodende schoonmaakmiddelen. Alcohol doodt geen schimmels. Vaak is een langdurige behandeling nodig, dat betekent dat de behandeling moet worden voortgezet, terwijl de huidletsels al hersteld zijn.