Behandeling van een mastocytoom bij de hond met Stelfonta
Zorro, een ruim 10 jaar oude kruising, kwam bij ons met een bult op de dij. Dit was een uitgebreide, slecht afgegrensde bult onder de huid.
Ogenschijnlijk had hij er geen last van maar het hoorde er natuurlijk niet te zitten. Om te weten waar we mee te maken hadden, hebben we een DNAB (dunne naald aspiratiebiopt) genomen. Hierbij zuigen we cellen op uit de bult en sturen deze op naar het laboratorium.
Het bleek helaas om een kwaadaardige tumor te gaan, namelijk een mastocytoom. Dit type bult moet, indien je hem goed weg wil halen, behoorlijk ruim worden verwijderd. Dat was iets wat op deze plek met zo’n diffuse bult niet goed mogelijk was, dus wanneer we hem zouden willen verwijderen had er gekozen moeten worden voor pootamputatie. Het baasje vond dit wel een heel heftige optie, zeker ook voor de leeftijd. Ondertussen hadden we ook gesproken over het enige andere alternatief: een behandeling met Stelfonta. Stelfonta is een relatief nieuw middel tegen mastocytomen, speciaal ontwikkeld voor de moeilijke of niet-operabele tumoren. Het wordt in de tumor zelf ingespoten en pakt de afwijkende cellen aan. Het afwijkende weefsel wordt afgebroken, waarbij er een wond gaat ontstaan, die uit zichzelf moet gaan sluiten. Dit was voor de tumor bij Zorro wel een goede mogelijkheid.
Om te kijken of behandeling hiermee überhaupt zinvol was, is er eerst onderzoek gedaan naar eventuele uitzaaiingen, met behulp van een echografisch onderzoek van de buik. Gelukkig bleek er op dat moment niks aantoonbaars aanwezig te zijn.
Van tevoren hebben we uitgebreid met de eigenaren gesproken over de kansen, de verwachtingen en het verloop van deze behandeling. Dat de bult onder de huid zat, niet scherp begrensd was en hoog in de poot zat maakte het verhaal wat ingewikkelder. Echter als we wat wilden, behalve amputatie, dan was er eigenlijk geen andere keuze. Het bleek zeker geen goedkope behandeling, uiteindelijk kost de behandeling zelfs fors meer dan een operatie. Mogelijk is dat ook één van de redenen waarom dat deze behandeling meestal alleen gedaan wordt wanneer operatie geen optie is.
Na al het overleg koos het baasje voor de behandeling met Stelfonta, waarna we de benodigde spullen konden bestellen. Verder zijn we begonnen met medicatie om de bult te verkleinen, zodat we daarna berekend kon gaan worden hoeveel Stelfonta er uiteindelijk nodig zou zijn.
Toen we al het benodigde materiaal in huis hadden, hebben we de behandeling van het mastocytoom ingepland, zodanig dat we daarna nog beschikbaar zouden zijn om nog zoveel mogelijk begeleiding te kunnen geven.
De daadwerkelijke toediening ging vlekkeloos. Geen van de mogelijke complicaties trad op dat moment op. Zorro kon dan ook vlot naar huis.
De eerste dagen werden gekenmerkt door toch wat pijn in de poot. Ook zagen we de nodige zwelling ontstaan in de poot onder de bult. De hak werd dik en ook bij de penis bleek zich vocht op te hopen. Omdat we toch wel benauwd werden voor mogelijke infecties zijn we met antibiotica gestart.
Op de plek waar de bult zat ontstond een zwelling. Bij aanprikken kwam er alleen wat oud bloed mee.
Net op het moment dat we op het punt stonden om een opening te maken om het te laten afvloeien begon de huid open te gaan. Dit was nog binnen een week vanaf de start van de behandeling met de Stelfonta. Ondanks dat we besproken hadden dat dit kon ontstaan, was het toch wel even heftig voor de eigenaar om te zien. Weten en ervaren zijn altijd verschillende dingen.
Binnen een paar dagen breidde de wond zich uit en trok ondertussen het vocht in de hak en bij de penis weg. Het vocht wat uit de wond kwam was aardig helder en iets bloederig. We hadden het erger verwacht, maar dat viel dus mee. Ook werd de pijnlijkheid steeds minder. Sowieso viel op dat Zorro het qua pijnlijkheid vrij goed deed. Hij piepte niet en toonde het alleen doordat hij de poot minder belastte of wanneer je aan de poot voelde onder de bult, dan reageerde hij wat.
In de loop van een ruime week was er een compleet gat gevallen en was het mastocytoom voor het oog helemaal weg. We keken op een mooie laag spieren. Nu moesten we gaan kijken hoe het verdere herstel zou gaan worden.
Er was maar 1 ding wat ons op dit moment niet lekker zat en dat was dat Zorro erg was afgevallen. De gewichtsdaling leek te zijn ingezet nog net voordat de behandeling begonnen was. Er was 1 moment dat het gewicht ineens een stuk lager leek te zijn geworden. Hier schrokken we van, je bent toch altijd nog bang voor uitzaaiingen die nog niet zichtbaar waren of andere problemen. Uitgebreid bloedonderzoek gaf gelukkig geen afwijkingen. De eigenaar had zelf ook nog een weegschaal geleend en toen leek het toch mee te vallen. Mogelijk was er bij het wegen in de praktijk toch iets niet goed gegaan. Dit was natuurlijk een pak van ons hart. Enerzijds dus niet afgevallen en ook het bloed was helemaal keurig.
De wond bleef steeds heel netjes en aan de onderzijde en de achterzijde zat de huid al snel vast aan de onderlaag. De bovenzijde en voorzijde deed er langer over. Toch zagen we het gat met de week kleiner worden. De wond bleef zo netjes dat hij geen antibiotica meer nodig had. Zorro deed het ook goed. Hij had er geen last van, liep prima en kwam ondertussen ook steeds weer iets aan.
Uiteindelijk was de wond keurig gesloten en zagen we alleen nog een net litteken. Nu is het nog even afwachten hoeveel haar er terugkomt.
Kortom een behandeling van een mastocytoom met Stelfonta is zeker een optie wanneer chirurgie geen optie meer is en de lokalisatie deze behandeling toestaat.
In dit geval eindigde het met Zorro blij, baasje blij en dus natuurlijk ook wij blij.
