Een grasaar bij Linzy.

Bijna elke hondenbezitter en een deel van de kattenbezitters is op de hoogte van de risico’s van grasaren. De grasaar is berucht, omdat hij gemakkelijk ergens in kan prikken en doordat de bouw van de spriet ervoor zorgt dat hij zich steeds verder in kan “graven”.
Bij huisdieren komen we de aren regelmatig in oren, ogen en de vacht tegen. Als ze in de haren zitten, zijn ze gemakkelijk weg te pakken. Het is zaak om dit dan wel direct te doen. Laat je ze zitten, dan kunnen ze eruit vallen, maar ze kunnen ook door de huid heen boren. Dit komt het meeste voor bij de ondervoetjes en tussen de tenen. Soms is het op andere plaatsen. Linzy had de twijfelachtige eer om dit laatste te hebben.

Linzy is een 11-jarige Australische herder met heel veel vacht. Het baasje van Linzy had al veel grasaren in de vacht zien zitten en verwijderd. Helaas is het, zeker wanneer er veel vacht is, lastig om altijd alles te zien. Dus toen er een wondje zichtbaar werd waar pus uit kwam wanneer je erop drukte, was het baasje gelijk alert. De wond zat op de buitenzijde van het linker bovenbeen. Na een controle is er eerst begonnen met een kuur antibiotica. Hierdoor werd het wondje met pus een stuk kleiner, tot er een strengetje voelbaar was onder de huid. Dit kon nog littekenweefsel zijn van het abces, maar ook de beruchte grasaar of een splinter. Natuurlijk waren er ook nog andere opties maar die stonden wat lager in de differentiaaldiagnoselijst. Linzy was pas wat onhandig geweest en ze was gevallen, dus een splinter zou zeker ook een optie kunnen zijn.
Om meer duidelijkheid te hebben, om te voorkomen dat we voor niks chirurgisch zouden ingrijpen, hebben we de plek eerst bekeken met een echo. Gelukkig hebben we ook een echokop voor zeer veel detail en het beeld bleek eigenlijk heel goed bij een grasaar te passen.

Om te voorkomen dat de grasaar zich zou gaan verplaatsen hebben we het operatieprogramma van de volgende dag wat aangepast zodat we de dag erna al aan de gang konden. Vanwege de leeftijd van Linzy en wat lichamelijke kwaaltjes hebben we voor alle veiligheid gebruik gemaakt van een aangepaste narcose.
Via het waakinfuus hebben we haar in slaap gebracht, daarna hebben we haar geïntubeerd en verder voorbereid.

Vervolgens hebben we de strengvormige structuur in zijn geheel verwijderd.

Om zeker te weten dat we alles hadden is het weefsel geopend, voordat we de wond gingen sluiten. In eerste instantie leek het alsof er geen grasaar in het weefsel zat. Maar dit liet maar weer zien hoeveel ons echoapparaat kan vergroten, want op de echobeelden is de diameter van de grasaar 1,5 millimeter en 12,4 millimeter lang. Na een paar sneden vonden we het steekkanaal en de daadwerkelijke grasaar.

We konden het onderhuidse vetweefsel en de huid dus weer met een gerust hart sluiten.
Nu is het aan Linzy om weer snel te herstellen en we hopen dat ze geen nieuwe ontmoetingen meer zal hebben met een grasaar.

Ons advies is na elke wandeling uw hond te controleren op grasaren, als het seizoen van de grasaren er weer is.