Een onverwachte vondst bij een vaginoscopie

Bij de hond zijn er meerdere redenen te bedenken om een vaginoscopie te doen (met een camera kijken we dan in de vagina, om te zien of er afwijkingen zijn) . In dit geval ging het om een bijna 7 jaar oude Zwitserse Herder, Silver, met uitvloeiing uit de vulva. Ze was in het verleden al gesteriliseerd. Sinds een maand of acht verloor ze niet alleen af en toe wat wittig slijmerig vocht, maar rook het ook niet zo fris. Het baasje werd nu door de eigen dierenarts naar ons doorverwezen voor een scopie om te zien of er een verklaring te vinden was voor het vocht en de geur.

Nadat het pre-anesthetisch bloedonderzoek geen afwijkingen aangaf, hebben we Silver in slaap gebracht. Opvallend was de forse verkleuring van de vacht rondom de vulva en rondom de anus. Na de verdere voorbereiding en het aansluiten van de bewaking was ze goed onder controle. Vervolgens zijn we met de scoop gaan kijken. We hadden wel een bepaalde verwachting van wat we zouden kunnen gaan vinden, maar het eerste wat we vonden hadden we niet verwacht.

We troffen direct in de diepte naast de clitoris twee forse grasaren aan. Deze kunnen natuurlijk zorgen voor irritatie en vochtverlies. Gezien het aspect van het weefsel er omheen lijkt het erg onwaarschijnlijk dat deze er al maanden in gezeten zouden hebben. We komen met regelmaat grasaren aan op verschillende plekken; tussen tenen, in oren, in ogen enz. Maar deze plek hadden we nog niet gezien.
Hierna hebben we de rest van de vagina bekeken. Het meest opvallend was de hoeveelheid vocht, mogelijk urine, die we aantroffen. Er waren verder in de vagina geen afwijkingen te vinden. Tot op het diepste punt waren er geen verdikkingen te zien of andere afwijkingen.

Omdat het laatste stukje heel nauw werd en een bocht maakte, konden we niet bij de baarmoedermond komen. In overleg met de eigenaar hebben we met de echo gekeken of er afwijkingen van de baarmoeder(stomp) te zien waren. 
Met de echo waren er geen afwijkingen te zien, behalve dat de plasbuis vanaf de blaas richting de vagina erg ver open stond. Dit is niet gebruikelijk en zou kunnen passen bij incontinentie, iets wat regelmatig voorkomt bij gesteriliseerde teven. Sommige rassen lijken er zelfs gevoeliger voor te zijn. Silver werd al behandeld tegen incontinentie. Mogelijk is, bij Silver, de incontinentie minder onder controle dan gehoopt, maar valt het niet op omdat ze zich zo goed schoonlikt. Andere oorzaken hebben we in ieder geval niet aangetroffen.
Mocht het verwijderen van de grasaren niet tot verbetering leiden, dan hopen we dat aanpassing van de medicatie tegen incontinentie dit wel gaat doen. We wachten het dus nog even af en hopen dat Silver het snel weer beter doet. 

Silver kwam in onze recovery met zuurstof in ieder geval weer snel bij, ze bleek een echte knuffeldoos te zijn, en ging weer vrolijk mee naar huis.

NB: Ondertussen hebben we begrepen dat het helemaal goed gaat met Silver.