Mies, een ouder hondje met meerdere problemen
We hadden Mies, een senior Bearded Collie-dame van bijna 12 jaar al een tijdje onder behandeling voor huidklachten. Zoals veel oudere honden kreeg ze steeds meer kleine bultjes en wratjes. Ook op het uiteinde van de staart had ze een bult ontwikkeld. Helaas was deze open gegaan en wilde niet meer dicht gaan, ondanks medicatie en verbandjes. Bultjes die veroorzaakt worden door tumoren hebben vaak een minder goede genezing van de huid door het afwijkende weefsel en dit is vaak de reden dat bultjes niet dicht gaan als ze eenmaal open zijn gegaan.
Doordat de bult vrij groot was en het puntje van de staart vrij klein, zou het niet lukken om alleen de bult te verwijderen. De enige mogelijkheid om deze bult te verwijderen was dan ook door een deel van de staart te amputeren. Dit was een lastige overweging, vanwege de leeftijd van Mies. Uiteindelijk wilden haar eigenaren de operatie toch aangaan.
Het lot besloot anders: Mies kwam voor haar standaard gezondheidscontrole bij de vaccinatie, waarbij opviel dat haar buik boller was geworden. Ze leek dikker, maar haar ribben waren goed te voelen, dus het leek geen vetophoping te zijn. Tijdens het navoelen van de buik was een grote massa voelbaar, waarbij er ook vocht in de buik aanwezig leek te zijn. Dus werd ze ingepland voor een buikecho, aangezien het goed is om te weten wat er aanwezig is en of er nog opties zijn voor behandeling. Helaas bleek er een grote tumor aanwezig te zijn in de milt van Mies. De grootte van de tumor leek te duiden op een goedaardige variant. De kwaadaardige varianten scheuren namelijk vaak al eerder, waardoor er een heftige bloeding ontstaat. Helemaal zeker weten deden we het natuurlijk niet. De enige optie voor Mies was een operatie om de milt eruit te halen.
Gezien de leeftijd van Mies ontstond er een dilemma: gaan we eerst de milt verwijderen en op een later tijdstip de bult op de staart? Dan zou ze dus twee keer onder narcose moeten gaan in relatief korte tijd. Of combineren we die twee operaties in één sessie? Aangezien er meestal één chirurg aan het opereren is, zou dit dan een lange narcose-sessie worden, wat ook niet optimaal is. Gelukkig werken we in onze praktijk met meerdere artsen, waarbij we hebben gekozen om een duo-operatie uit te voeren; één chirurg met een paraveterinair om de milt te verwijderen en tegelijkertijd één chirurg om de staart te amputeren.
En zo geschiede het. Van tevoren is er een uitgebreid bloedonderzoek uitgevoerd, zodat er een betere inschatting gemaakt kon worden van haar interne gezondheid. Tevens geeft dit ook meer informatie voor eventueel te verwachten complicaties in het herstel na de narcose en van de wondgenezing. Mies bleek in een zeer goede bloedtechnische conditie en haar operatie kon doorgaan.
Tijdens de voorbereiding heeft Mies een infuus gekregen, zodat we haar volop van vocht konden voorzien tijdens de operatie. Zeker bij het verwijderen van een grote milt is dit belangrijk. Bij het verwijderen van een tumoreuze milt verwijder je ook een grote hoeveelheid bloed die hierin is opgeslagen. Om het verlies aan bloedvolume op te vangen, werken we met infusen. Mies is geïntubeerd om haar ademhaling te kunnen reguleren en in de operatiekamer is ze aangesloten op hartbewaking en temperatuurmeting. Zowel de staart als de buik zijn steriel voorbereid voor de operatie.
Vervolgens zijn beide artsen tegelijkertijd aan het werk gegaan.

Dit was stiekem best wel gezellig, hoewel het ook wel vol was in de operatiekamer: 2 chirurgen, 1 paraveterinair die ook steriel mee-opereert en een paraveterinair die alle materialen aangeeft, klaarlegt of aanpast.
Het verwijderen van de milt heeft de meeste tijd in beslag genomen, vanwege de grootte van de milt en de grootte van de buikwond.


Het duurde even, maar uiteindelijk was de buik dicht, het overgebleven staartuiteinde verbonden en kon Mies in de recovery weer bijkomen. Hier had ze de beschikking over zuurstof en een verwarmde vloer, zodat ze haar herstel zo voorspoedig mogelijk kon beginnen.

Mies heeft het zeer goed doorstaan, de staart en de buikwond zijn weer geheel genezen en ze kan gelukkig nog een tijdje vooruit.
