De oorzaak en verspreiding van de ziekte van Lyme
De Ziekte van Lyme is een ziekte die onder andere bij de hond is beschreven en die meerdere orgaansystemen kan aantasten.
De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door de spirocheet Borrelia burgdorferi of Borrelia garinii, overgebracht door de teek Ixodes ricinus. Deze komt veel voor in de bossen en op ruwgrasland, hierbij zijn kleine zoogdieren (vooral bosmuizen) en vogels de primaire gastheer reservoirs.
Het blijkt dat 20-22% van de Nederlandse teken besmet is en dus dat de kans op overdracht bij een beet vrij groot is.
Een teek moet wel minimaal 16-24 uur vastgehecht zijn voordat de bacterie wordt overgedragen.
Waarschijnlijk treden infecties met de ziekte van Lyme bij honden in Nederland veelvuldig op. Het is echter nog onduidelijk op welke schaal ziekte optreedt bij dieren. Zowel in Nederland als in Duitsland komen veel seropositieve dieren voor zonder klinische verschijnselen. Ongeveer 2,4% van de honden was sero positief.
Waardoor geeft de ziekte van Lyme klachten?
Het lijkt erop dat een overdreven reactie van het eigen immuunsysteem de oorzaak is van de verschijnselen. De ziekte van Lyme kan langdurig aanwezig blijven en er kunnen lang terugkerende verschijnselen van de ziekte optreden.
Waarschijnlijk is er een genetische predispositie voor de ontvankelijkheid. Bepaalde rassen blijken gevoeliger te zijn voor de ziekte, zoals de Berner sennen honden en Duitse herders. Retrievers lijken minder gevoelig. Bij staande jachthonden lijkt de ziekte nauwelijks voor te komen.
Het kan maanden duren voordat de symptomen van deze ziekte zichtbaar worden. Niet zelden toont een besmette hond pas symptomen twee tot vijf maanden na een tekenbeet. Veel geïnfecteerde honden blijken helemaal geen ziekteverschijnselen te vertonen.
Het erythrema migrans (de rode ringen) wordt bij honden niet gezien.
Verschijnselen die gezien kunnen worden: lusteloosheid, slecht eten, opgebogen rug en stramme poten, onbegrepen, in periodes optredend koorts pieken, vaak kreupelheid door gewrichtsontstekingen, algemeen ziek zijn, sloomheid, soms neurologische klachten, nierontsteking of hartspierontsteking.
Klachten van de ziekte van Lyme kunnen zijn
Oudere honden en honden met een slechte afweer lijken gevoeliger voor de ziekte. Omdat de zichtbare symptomen die duiden op de ziekte van Lyme vrij algemeen zijn en makkelijk verward kunnen worden met een andere ziekte, dient u bij twijfel altijd uw dierenarts te raadplegen.
Er is geen sluitende diagnose te stellen. De diagnose vindt plaats door een seropositiviteit in het bloed gecombineerd met de passende klinische verschijnselen. Dit gecombineerd met het uitsluiten van de andere mogelijkheden. Verdacht zijn de honden met vage klachten, kreupelheden waarbij geen oorzaak te vinden is en pijnstillers nauwlijks werken.
De behandeling is het meest effectief wanneer deze zo vroeg mogelijk wordt gestart.
Voorkomen is echter beter dan genezen. Behalve het bestrijden van teken, is het ook mogelijk om te vaccineren tegen de Borrelia.