Behalve de gewone sterilisaties doen we ook de laparoscopische sterilisatie bij de hond. Bij katten, konijnen en hele kleine hondjes zijn de nadelen van een laparoscopie groter dan de voordelen en kiezen we nog voor een gewone sterilisatie.
Als eerste wordt de hond nagekeken en op basis van de voorgeschiedenis (uit eerdere onderzoeken) en dit onderzoek maken we een keuze voor de te gebruiken narcose.
Indien nodig krijgt het dier vast medicijnen als voorbereiding op de operatie. Vlak voor de operatie wordt de hond nog uitgelaten. Hierna plaatsen we een waakinfuus en dienen de narcose toe. De hond wordt geïntubeerd, geschoren en verder voorbereid voor de operatie.
De dierenarts en assistentes die de operatie doen, zijn ondertussen omgekleed naar operatiekleding en gewassen.
Nu gaat de hond naar de operatiekamer en wordt daar aangesloten op de bewaking, zuurstof en indien nodig isofluraan (slaapgas).
Terwijl één assistente de buik wast en steriel maakt, gaan de dierenarts en de andere assistente zich verder omkleden. Ze hadden al speciale kleding aan, aparte klompen, mutsjes op en mondkapjes voor, maar nu worden ook de steriele jassen aangetrokken.
Vervolgens wordt al het instrumentarium uitgepakt en in elkaar gezet. We zijn dus al een tijdje verder voordat we kunnen starten met de operatie.
Wij hechten grote waarde aan steriliteit. Dus de patiënt wordt geheel afgedekt. De tafels waar het instrumentarium op ligt zijn geheel steriel afgedekt. De dierenarts en de assistente zijn omgekleed in steriele jassen over hun operatiekleding heen.Op advies van de chirurgische specialisten hebben we in onze praktijk gekozen voor de 3 portal operatie. Dit is de mooiste en meest veilige techniek. De operatie wordt dan ook uitgevoerd door 1 dierenarts en 2 paraveterinairen. Eén paraveterinair bedient de knoppen van het steriele laparoscopische instrumentarium en houdt de narcose diepte en bewakingsgegevens in de gaten. De andere paraveterinair voert samen met de dierenarts de daadwerkelijke laparoscopische sterilisatie uit.
De dierenarts en de dierenartsassistente samen bezig met het doorbranden van de ligamenten naar de eierstok, terwijl een andere dierenartsassistente de narcose in de gaten houdt en de laparoscopische apparatuur bedient.Als eerste wordt er een gaatje in de buik gemaakt, waarlangs met een naald CO2 in de buik gebracht kan worden. Als de buik hiermee voldoende is opgeblazen wordt er een trocar net achter de navel ingebracht. Hierna brengen we via deze trocar de scoop (een soort camera) naar binnen. Ook wordt hier tijdelijk de CO2 toevoer op aangesloten. Vervolgens kunnen we met de scoop kijken of alles er goed uitziet en kunnen we het plaatsen van de andere trocars in de gaten houden. We brengen nu een trocar net voor de navel in. Tenslotte brengen we een grote puntige trocar in, een stukje voor het bekken. De plaatsing van deze trocar is ook de reden dat we een lege urineblaas willen hebben.
Wanneer alle trocars geplaatst zijn, kantelen we de operatietafel naar voren en leggen we de patiënt op haar zij. Dan gaan we op zoek naar de linker eierstok. Doordat de milt eroverheen ligt kan dit soms wat meer moeite kosten. Eenmaal gevonden, branden we de ophangbanden en bloedvaten van het ovarium door. Hierbij moet ervoor gezorgd worden dat er ver genoeg van de nieren en de buikwand af gewerkt wordt, om hitteschade te voorkomen. De eierstok wordt via het gat bij het bekken verwijderd. Na het controleren van de plek waar de eierstok verwijderd is en na het opnieuw plaatsten van de achterste trocar, wordt de andere kant gedaan.
De hond wordt hiervoor naar de andere kant gekanteld. De darmen moeten worden weggemasseerd en wanneer de eierstok gevonden is, herhaalt de procedure zich.
Vervolgens wordt de hond weer recht gelegd en worden de trocars verwijderd. De CO2 wordt uit de buik verwijderd. De gaatjes worden elk afzonderlijk in 3 laagjes gesloten.
De veresnaald is geplaatst en daarna gaat de eerste trocar geplaatst worden.
Het plaatsen van de eerste trocar.
Het plaatsen van de scoop.
Gezien de scherpe punt van de achterste trocar, is een lege blaas aan te bevelen.
Soms moet je even zoeken voordat je de eierstok gevonden hebt.
De eierstokken worden via het achterste gaatje verwijderd.
Na de operatie hebben we 3 kleine wondjes.De risico’s van een operatie zitten zeker niet alleen in de narcose en de operatie. Vaak ontstaan er problemen door onvoldoende nazorg.
Als eerste blijft de patiënt aan de bewaking tot het narcosegas uit het lichaam is en ze goed ademt. Hierna gaat ze naar de opname en wordt ze in een warme ruimte, onder een warmtelamp op een zacht kussen gelegd. De temperatuur wordt continu in de gaten gehouden en ze krijgt een injectie om sneller bij te komen. Waar nodig wordt bijgestuurd. Mocht het gaan om een hoger risicopatiënt, dan wordt ze zo snel mogelijk wakker gemaakt en blijft er steeds iemand bij.
Indien nodig waakt iemand bij onze patiënten, zelfs als het eigenlijk pauze is.
In het geval van een kortschedelig ras zoals bijvoorbeeld een boxer, blijft de tube zitten totdat de hond hem er bijna uithoest. Zo wordt ervoor gezorgd dat ze goed kan blijven ademen tot ze het weer echt zelf kan.
