De hond en entingen / vaccinaties - Dierenkliniek Tiel-Drumpt

Dierenkliniek Tiel-Drumpt: honden entingen blijven nodig om de dieren, jong en oud te beschermen. Hier is het basisschema weergegeven in een tabel.

Vroeger waren de Black & Tan rassen (zoals de Rottweiler, Dobermann, enz) gevoeliger voor infecties met parvo. Ondertussen zijn de genetisch gevoelige dieren uitgeselecteerd. Hierdoor is de herhaling van de parvo-enting op 16 weken, zoals toen geadviseerd werd bij deze rassen, niet meer noodzakelijk.
Mocht u toch twijfelen over de mate van bescherming tegen hondenziekte, parvo of hepatitis dan zijn er testen om de opbouw van antilichamen te controleren. Deze testen kunnen desgewenst ook gebruikt worden in het latere leven. Dit wordt ook wel titreren genoemd.
Met de komst van het L4-vaccin tegen de ziekte van Weil is het ook voor de jachthonden niet meer noodzakelijk om 2x per jaar te vaccineren.
Het is zaak om de tijdstippen van de vaccinaties goed in de gaten te houden. Wanneer de hond meer dan 15 maanden na de vorige enting komt voor een enting, dan moet de enting binnen drie tot vier weken herhaald worden. (NB: de bescherming na de herhaling is weer één jaar).

Herpes vaccinatie:

Deze vaccinatie is met name bedoeld voor honden waarmee gefokt wordt en kan net vóór en tijdens de dracht gegeven worden. Dit om eventuele problemen met het herpesvirus bij puppies te voorkomen of te ondervangen wanneer het virus in de kennel aanwezig is.

Hondsdolheids-vaccinatie (Rabiës):

Rabiës is een ziekte die niet te genezen is. Via een beet van een besmette hond (of ander dier) kunnen ook mensen geïnfecteerd raken met deze levensgevaarlijke ziekte.
Deze vaccinatie is aan te raden voor honden waarmee gejaagd wordt en honden die regelmatig in het gebied bij de grens met Duitsland en/of België komen. Daarnaast is deze vaccinatie verplicht wanneer uw hond naar het buitenland gaat. Voor de meeste EU-landen geldt dat uw dier minimaal 21 dagen voor vertrek gevaccineerd moet zijn en dat deze vaccinatie 3 jaar bescherming geeft. Pups mogen vanaf 12 weken leeftijd voor rabiës gevaccineerd worden. Ook dient het dier gechipt te zijn en in het bezit te zijn van een Officieel Europees Dierenpaspoort. Per land verschillen de eisen echter, soms zijn er aanvullende eisen voor reizen naar het buitenland. Het is verstandig voor vertrek te kijken naar de invoereisen van het betreffende land en de landen waar u eventueel doorheen reist. Zo zijn er landen waar een legalisatie van het rabiësformulier door de nVWA (de Voedsel- en Warenautoriteit, vroeger de RVV) nodig is. Ook zijn er landen waar een rabiëstiterbepaling nodig is. Vaak is er hierbij ook sprake van een tijdslimiet.
Het blijkt dat dieren na éénmalige vaccinatie met enige regelmaat niet de door sommige landen gewenste titer bereiken, daarom is het verstandig om de rabiës enting in dit geval na 4 weken te herhalen. Hiermee wordt de kans aanzienlijk vergroot dat de titer bij de bloedafname hoog genoeg is.
Kortom: voordat uw hond op reis gaat, kunt u het beste de laatste informatie opvragen bij de desbetreffende ambassade van het land waar naartoe gereisd wordt (en de landen waar eventueel doorheen gereisd wordt!). Zie hiervoor ook de invoereisen.

Besmettelijke hondenhoest: injectie, neusspray of druppels in de wang?

Besmettelijke hondenhoest werd vroeger “kennelhoest” genoemd. Deze naam suggereerde dat de ziekte alleen opgelopen kon worden in de kennel. Ondertussen weten we dat ongeveer 1 op de 3 hondenhoestgevallen opgelopen wordt tijdens het uitlaten en daarom is de naam aangepast. Vaccinatie tegen besmettelijke hondenhoest vermindert de ernst van de verschijnselen die optreden bij deze aandoening.
De vaccinatie is verplicht bij de meeste pensions waar uw hond terecht kan. Het is verplicht of in ieder geval sterk aan te raden wanneer uw hond naar training gaat of mee gaat met een honden-uitlaatservice (het gaat vooral om contact met andere honden).

Tegen besmettelijke hondenhoest kan op drie manieren gevaccineerd worden. Via een druppel in de neus, een druppel in het wangslijmvlies (orale vaccinatie) of via een prikje. De neusdruppel kan soms lastig toe te dienen zijn bij een minder meewerkende hond. De neus- en wangdruppel geven immuniteit op het slijmvlies. Hiermee wordt voorkomen dat de infectie verder binnendringt en werkt daarmee sneller tegen infectie dan de injectievariant. Is de infectie eenmaal in het lichaam aanwezig, dan werkt de injectievaccinatie beter, doordat deze vooral immuniteit in het lichaam zelf geeft.
Het verschil tussen de neusenting en de orale enting is dat de neusenting naast Bordetella ook Parainfluenza bevat. De orale vaccinatie heeft dit niet, waardoor deze aan de “gewone” vaccinatie moet worden toegevoegd.
De injectie heeft als nadeel dat hij na de eerste keer toedienen een keer herhaald moet worden na 2 tot 3 weken. Hierna is hij net als de neusdruppelvariant een jaar werkzaam. De druppels voor in het wangslijmvlies moeten uitgesmeerd worden in de wang. Als ze doorgeslikt worden, werken ze niet goed. Dit kan alleen bij vriendelijke en betrouwbare honden. De meeste honden vinden de vaccinatie wel lekker.
Onze voorkeur gaat uit naar de neusdruppel. Alleen de honden waarbij het lastig of onmogelijk is om een neusdruppel of wangdruppel toe te dienen, kunnen beter met de injectie gevaccineerd worden. Ook kan er voor de injectie worden gekozen wanneer de hond veel stress ondervindt van de toediening. Voor alle varianten is het praktisch om deze enting tegelijk te geven met de jaarlijkse vaccinatie. Zo hoeft de hond maar 1x per jaar te komen om te vaccineren.

Merilym-vaccinatie (enting tegen de ziekte van Lyme):

Het is voor honden mogelijk om te enten tegen de bacteriën die de ziekte van Lyme veroorzaken. De vaccinatie zorgt voor een opbouw van een immuunrespons tegen Borrelia burgdorferi sensu stricto, Borrelia garinii en Borrelia afzelii.
Bij bepaalde rassen, zoals de Berner Senner is aangetoond dat de ziekte van Lyme ernstige gezondheidsproblemen kan geven. Bij veel andere rassen is het nog onduidelijk of en zo ja welke klachten toebedeeld kunnen worden aan de ziekte van Lyme. Net als bij de mens blijft diagnostiek soms lastig.
De Merilym-vaccinatie kan gegeven worden vanaf 12 weken leeftijd. De eerste keer moet de vaccinatie herhaald worden na 3 weken. Daarna is het huidige advies om de enting jaarlijks te herhalen, bij voorkeur voordat het tekenseizoen begonnen is.
Bij volwassen honden is aan te raden om van tevoren te testen of hij/zij positief is, in het bloed, voor de parasiet die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Dit kan met behulp van een bloedonderzoek. Wanneer het bloed geen aanwijzingen geeft voor de aanwezigheid van de parasiet kan er gevaccineerd gaan worden. Helaas geeft een negatieve bloeduitslag geen 100% garantie dat het dier geen ziekte van Lyme kan hebben. Indien de hond wel besmet blijkt te zijn, heeft de vaccinatie op dat moment niet zoveel zin meer. Het blijft dan ook aan te raden om op jonge leeftijd te starten met vaccineren, aangezien de honden dan zelden al besmet zijn.

NB: Let wel, het blijft belangrijk om teken te blijven bestrijden. Ten eerste is er niets wat 100% bescherming geeft tegen de welke ziekte dan ook. Daarnaast kunnen teken ook andere problemen veroorzaken.